برای دختركان روزه دار دشت برچی
به گزارش برتریها روزنامه اعتماد در یادداشتی می نویسد: دستخط آن دخترک را می خوانم از پشت پرده تار اشک، با خود می اندیشم آن دخترک بی گناه برای خدا روزه داشت. آن لب های کوچک برای خدا تا افطار تشنه می ماندند. آن مکتبخانه، مکتب سیدالشهدا بود و دخترکان همه با خون روزه خودرا گشودند.
روزنامه اعتماد سه شنبه ۲۱ اردیبهشت با درج یادداشتی به قلم ابوالفضل بانی، نوشت: به حتم آنکه دکمه بمب را از جایی دورتر فشرده است نیز به لب روزه داشته است. هر دو سوی این داستان مرگ را، یک آیین رقم می زند، اما هریک به روایت خویشتن.
حکایت عجیبی دارد افغانستان و چه عجیب تر کابل. این شهر را کابلستانِ جانستان می گویند با مردمی از جنسِ جان، میهمان نواز و غریبه دوست با سفره هایی که بااینکه رنگین نیست اما بسیار باصفاست. چه بر سر این ملت آمده است که چارقد دختران نوجوان شان به خون رنگین می شود؟ و هر چندی یک دفعه پدری به داغ فرزندی نوجوان یا جوان می نشیند؟
یک کاربر افغان در صفحه فیس بوک خود نوشته «شفاخانه علی جناع رفتم، نوجوانی کنار جنازه ای تنها زانوی غم در بغل گرفته بود، پرسیدم فامیل و اقارب کجاست؟ گفت مادرم شفاخانه عالمی پیش خواهر زخمی ام رفته، پدرم شفاخانه استقلال دنبال جنازه خواهر بزرگ ترم رفته و این هم جنازه خواهرم است.» این حکایت امروز خاورمیانه ای است که هر سویش غمی روی غمی تلنبار می شود، دردی روی دردی و مصیبتی بر مصیبتی آوار می گردد. باردیگر دست نوشته آن دختر روزه دار را می خوانم. آیا در افطار امشب آب خوشی از گلوی روزه داران در تمام گیتی پایین خواهد رفت؟
این بخش از شعر سهراب در من تکرار می شود:
حکایت کن از بمب هایی که من خواب بودم و افتاد
حکایت کن از گونه هایی که من خواب بودم و تر شد
بگو چند مرغابی از روی دریا پریدند...
منبع: bartariha.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد برای دختركان روزه دار دشت برچی